English
Nederlands
Photographers' self-portraits are crucial to their own development of portrait photography but also to their understanding how portraits relate in art history.
Additionally, it is an art form that often tells a lot about the artist. In many cases it gives the viewer or collector insight into the artist's life, environment or even state of mind.
It is therefore not very surprising that, during my studies at the Photography Academy in Amsterdam, I was asked several times to make a self-portrait. Since I was still in the closet at the time, I was very resistant to these assignments.
I was not at all used to showing something about myself. They didn't just want a photo of me, it also had to tell something more about me. This resulted in the following image;
- article continues in english below the photo -
De zelfportretten van fotografen zijn van cruciaal belang voor hun eigen ontwikkeling van portretfotografie maar ook om te leren begrijpen hoe portretten zich verhouden in de kunstgeschiedenis.
Het is daarnaast een kunstvorm die vaak veel over de kunstenaar verteld. In veel gevallen geeft het de kijker of verzamelaar inzicht in het leven van de kunstenaar, zijn omgeving of zelfs zijn gemoedstoestand.
Niet heel verassend is het dan ook dat ik, gedurende mijn studie aan de Fotoacademie in Amsterdam, meerde keren de opdracht kreeg voor het maken van een zelfportret. Aangezien ik toen nog in de kast zat, had ik veel weerstand tegen deze opdrachten.
Ik was helemaal niet gewend om iets over mezelf te laten zien. Ze wilden niet alleen een foto van mij, het moest ook iets meer over mij vertellen. Dit resulteerde in het volgende beeld;
- artikel gaat verder in het Nederlands onder de foto -
Selfportrait - Arjan Spannenburg - 2016 - Zelfportret
Black and White.
By nature, or perhaps 'grown that way over the years', I am a fairly black and white thinker. Although there can be many shades of grey in between, I often start working from one extreme point to the other. From that position, I then search towards the gray in the center. That my self-portrait was going to be black and white was something I decided pretty quickly.
Defensive.
I chose the pose with crossed arms because during this period at the Photo Academy I was not yet able to reveal myself completely. If people came too close or worked too personally, I quickly shot into a defensive posture. I would clench my fists in order to strike out if necessary or if the irritation would get too high. I was used to standing in the shadows and doing my work in the background.
Exposure.
I have never been proud of my body, in high school I was frequently bullied for it. Nowadays, everyone still comments on it, me perhaps the most. Despite that, I thought it was time to literally expose myself, but still protect myself a little. A bit hidden, behind my perhaps slightly too long hair, looking at the world from a safe distance.
Self-portrait.
So, a self-portrait. An image that is more than just a visual representation of my appearance, but an image about how I saw myself in 2016.
Zwartwit.
Van nature, of wellicht zo gegroeid over de jaren, ben ik een vrij zwartwit denker. Hoewel er vele tinten tussen kunnen zitten, begin ik vaak vanuit het ene of het andere uiterste te werken. Vanuit die positie ga ik dan opzoek naar het grijze midden. Dat mijn zelfportret dus ook zwartwit ging worden, was ik vrij snel over uit.
Defensief.
De houding met gekruiste armen koos ik omdat ik in deze periode op de Fotoacademie nog niet in staat was mij volledig bloot te geven. Als men te dicht kwam of te persoonlijk werk, schoot ik vrij snel in een defensieve houding. Wel gebald met vuisten om uit te halen als het nodig was of als de irritatie te hoog op liep. Ik was nu eenmaal gewend om in de schaduw te staan en op de achtergrond mijn werk te doen.
Blootgeven.
Ik ben nooit trots geweest op mijn lichaam, op de middelbare school werd ik er veelvuldig om gepest. Tegenwoordig heeft nog steeds iedereen er commentaar op, ik misschien nog wel het meeste. Ondanks dat, vond ik het tijd om mijzelf dan ook maar eens letterlijk bloot te geven, maar dan wel mezelf nog een beetje beschermend. Een beetje verscholen, vanachter mijn wellicht net iets te lange haar, op veilige afstand kijkend naar de wereld.
Zelfportret.
Dus, een zelfportret. Een beeld welke meer is dan alleen een visuele weergave van mijn uiterlijk, maar een beeld over hoe ik mijzelf zag in 2016.